به گزارش روز شنبه اگزیم نیوز، تیمور رحمانی با اشاره به اقدامات انجام‌شده در حوزه تثبیت طی دو سال گفته شده، بیان کرد: باید بررسی شود که آیا اقدامات در حوزه تثبیت موفق آمیز بوده یا خیر؟ آیا ما انتظار داشتیم که این اقدامات فراتر از آنچه رخ داده، اثرگذار باشد؟ آیا این انتظار منطقی بوده است؟
وی تأکید کرد: باید از هر سیاستی، انتظار معقول و منطقی داشت و پرسید که سیاست پولی چقدر توان دارد؟ تا چه حد می‌تواند تأثیرگذار باشد؟
عضو هیئت علمی دانشگاه تهران اظهار داشت: در سیاستگذاری اقتصاد کلان، به‌ویژه در سیاست پولی، اصل موضوع اجرای یک سیاست است نه صرفا تصویب آن.
وی افزود: در اوایل دهه ۱۳۷۰ هنوز بحث درباره حدود اثرگذاری سیاست پولی در محافل علمی مطرح بود و مقالات متعددی در این‌باره نوشته شد؛ اما از زمانی که آثار نظریه انتظارات منطقی لوکاس ظاهر شد، سیاست پولی بعنوان ابزار مؤثر در تثبیت اقتصاد، همراه با برخی محدودیت‌ها، پذیرفته شد.
عضو هیئت علمی دانشگاه تهران بیان کرد: سیاست تثبیت باید تورم را کنترل کند و اجازه ندهد که تورم از هدف تعیین‌شده فاصله زیادی بگیرد؛ همچنین رشد اقتصادی نباید بیش از حد مجاز دچار نوسان شود.
رحمانی گفت: سیاست پولی باید بتواند در صورت افت رشد اقتصادی، شرایط را به وضعیت مطلوب بازگرداند؛ بنابراین هدف اصلی سیاست پولی، به‌ویژه در چارچوب اقتصاد کلان، ایجاد ثبات و کنترل تورم در سطح قابل قبول است.
عضو هیئت علمی دانشگاه تهران بیان کرد: از دهه ۱۳۸۰ به بعد در ادبیات اقتصاد کلان تأکید شد که در صورت ناکارآمدی سیاست مالی، سیاست پولی نمی‌تواند به‌تنهایی بار سیاست گذاری اقتصادی را به دوش بکشد.
وی با بیان اینکه در کوتاه‌مدت، سیاست پولی انقباضی ممکن است به کاهش تورم کمک کند، افزود: برای اثرگذاری بهتر سیاست تثبیت باید حدود و مرزهای این سیاست روشن شود.
نظر شما